Nije čudo da je ostrvo Kiži dugo smatrano svetim mestom. Za početak, dovoljan je razlog za tako nešto njegova živopisna lepota.
U Rusiji, na njenom severozapadu, u republici Kareliji, i usred jezera Onjega nalazi se ostrvo 7 kilometara dugo i 500 metara široko. Oko njega, pet hiljada malih ostrva, neka ni 2 metra u prečniku široka, ali zelena, raznolika i bajkovita. Kiži je odavno naseljeno i u njegova dva seoca danas živi oko stotinu ljudi.
Ostrvo Kiži je još 1966. godine dobilo status nacionalnog muzeja arhitekture, a od 1990. nalazi se i na listi Svetske baštine UNESKO-a. Crkva i ostale građevine na ostrvu ubrajaju se u reprezentativne primere ruske drvene arhitekture koja preovladava na Sibiru i severu Rusije. Na ostrvu se nalazi i najstarija ruska vetrenjača.
Čuvene crkve ostrva Kiži
Kažu da su nekada ruske šume između jezera Ladoga i Belog mora bile pune drvenih crkava koje, nažalost, nisu odolele vetrovima i erozijama minulih vekova. One koje su ostale danas se smatraju nacionalnim blagom, a ostrvo Kiži je upravo ono mesto koje je uspelo da zadrži spomenike prošlosti u njihovom izvornom obliku.
Postoji na ostrvu i jedna mala crkva u drvetu, posvećena Vaskrsenju Lazarevom, koja datira iz 14-og veka, ali ostrvo je ipak čuveno po drvenom hramu posvećenom Vaskrsenju Gospodnjem. Za datum izgradnje uzima se 1714. godina i smatra se da je crkva podignuta u čast pobede Petra Velikog nad Šveđanima, iako podaci govore u prilog tome da je hram postojao još početkom 17-og veka.
Izgled hrama zasniva se na strogoj estetskoj logici; čitava figura ima oblik piramide visoke 37 metara, a brojne kupole koje je čine nadovezuju se jedna na drugu i stvaraju utisak velike arhitektonske složenosti.
Osnova crkve je oblika osmougaonika od tri nivoa, sa produžecima na sve četiri strane sveta. Utisak dubine pojačan je i vrstom drveta od kog su građene kupole, kombinovanjem prirodnih boja drveta i ukrasa u drvetu koji su dodavani. Čitav kompleks, tako, nagoveštava posetiocu još iz daljine da se približava svetom mestu.
Ima i zdrave logike u ovakvoj gradnji jer se time omogućava prirodno provetravanje hrama koje čuva drvo od propadanja. Prema legendi, graditelj crkve od alata je imao samo sekiru (u izgradnji nisu korišćeni čak ni gvozdeni ekseri) koju je na kraju izgradnje bacio da bi se znalo da je posao završen.
U Rusiji je običaj da se uz letnji nalazi i zimski hram. U ovom slučaju to je Zimski hram na ostrvu Kiži posvećen Pokrovu Presvete Bogorodice i podignut 1764. godine. Za razliku od Letnjeg hrama, zimski se prostire u horizontali i predstavlja antitezu umirujućeg dejstva u odnosu na nebesku ustremljenost Letnjeg hrama.
Osim ovog kompleksa i na severu ostrva se nalaze drvene kapele koje su tu prenete iz okolnih mesta. One, zajedno sa tradicionalnim ruskim kućama, njihovim načinom gradnje, enterijerom i specifičnim prostirkama čine od ostrva pravi arhitekstonski muzej.
Ostrvo Kiži jedna je od Meka onih koji krstare Volgom od Sankt Petersburga do Moskve.
Uključi se kroz komentar