Razmišljajući o Beogradu, našem dragom gradu, delovima grada koje volim, koje poštujem, u kojima uživam, sa kojima se ponosim, koje želim sa drugima da podelim, zaključila sam da je Beogdjanima najverniji deo grada Avala.
Avala je uvek tu da nas isprati put južnih krajeva i da nas zelena i lepa sa svojim gordim tonjem sačeka po povratku sa puta. Kad vidim Avalu znam da sam kod kuće.
Avala je najsevernija šumadijska planina, visine 511 metara.
Nalazi se na 18 kilometara južno od Beograda.
Omiljeno je izletište mnogih Beogradjana. Još davne 1936.godine Avala je proglašena nacionalnim parkom, od 1946.godine je dobro od opšteg značaja, a od 2007. godine proglašena je za zaštičeno prirodno dobro.
Iako je niska planina, Avalu karakteriše raznovrsnost biljnog sveta. Na njoj je zastupljeno oko 600 biljnih vrsta. Zastupljene su šume cera, graba, bukve, lipe, sladuna, bagrema, crnog bora.
Na Avali ima zlatana, zanovetka, zelenike zelenčeta, retkih i zaštićenih biljnih vrsta. Preko 70% površine Avale je pod šumom, te su na njoj i mnoge ptice našle svoje utočište. Na letnjim i visokim temperaturama uživanje je biti u njenim šumama.
Mineral pronadjen padinama ove planine dobio je po njoj ime – avalit.
Na Avali se nalaze i istorijski spomenici – spomenik Vasi Čarapiću, spomenik podignut delegaciji ruskih ratnih veterana poginulih u avionskoj nesreći 1964.godine, Spomenik neznanom Junaku i naravno simbol Beograda – Avalski toranj.
Video sa Avalskog tornja:
Izmedju dva svetska rata na vrhu Avale podignut je spomenik Nezananom junaku, kao uspomena na vojnike poginule u balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu.
Spomenik – mauzolej izradjen prema projektu vajara Ivana Meštrovića. Spomenik karakteriše osam karjatida koje nose krov spomenika. Ove skulpture žena u narodnim nošnjama predstavljanu majke vojnika iz raličitih delova Kraljevine Jugoslavije. Veze sa masonskim simbolima dodatno unose dozu enigme i održavaju paradignu jedne filantropske ideje.
Na nižem vrhu ove Beogradske planine 1965. godine podignut je Avalski TV toranj, po projektu arhitekata Uglješe Bogdanovića i Slobodana Janjića. Avalski toranj je srušen u bombardovanju 29.aprila 1999.godine. Na radost i zadovoljstvo Beogradjana obnovljen je u aprilu 2010.godine.
Na mestu Spomenika neznanom junaku nekada se nalazio srednjovekovni grad Žrnov. Turcimu su mu dali ime Avala. Verovatno od njega je i planina dobila svoje ime.
Negde sam pročitala da je Avala bila naseljena i u periodu Rimskog carstva, pa i ranije, a da su u Ripnju, Šupljoj steni, Belom potoku bili rudnici plemenitih metala, olova i cinka.
Planinarska društva često organizuju izlete na Avalu.
Na vrhu Avale nalazi se istoimeni hotel, planinarski dom „Čarapićev brest“, u podnožju Avale su Motel „1000 ruža“, restorani: „Lipovica“, „Lovački sastanak“ i nezaobilazna „Kumbara“.
Video prezentacija Čarapićevog bresta,
Na Avali se nalazi i nekada često posećivano izletište Trešnja sa svojim jezerom na Savušnici, na kome je snimana poznata scena kupanja Kristine i Đekne iz filma „Maratonci trče počasni krug“. Poslednji put kada sam bila na Trešnji ovo izletište je bilo zapušteno. Ali skoro sam negde pročitala da su gradski oci rešili da očiste jezero i da se izletištu vrati stari sjaj.
Oblik Avale podseća na zmijskog cara koji je progutao slona i pitam se da li Egzeiperijev Mali princ obitava na Avali? Sa nestrpljenjem čekam prve prolećne dane, a onda put Avale u potragu za Malim princom.
Vaša Jasmina.
Uključi se kroz komentar